هجمه

بسمه تعالی

بس که در سینه خود جلوه دلبر داری   یک جهان عشق در آئینه باور داری

سوختی آب شدی بال و پرت داد حسین   به گمانم که کبوتر شدی و پر داری

رفتنت روضه خاموش و غریبانه توست   با سکوتت چقدر روضه حیدر داری

از عفونت ...به خدا نه!...جگرت زخمی بود   این جوانمرگ شدن را تو زمادر داری

در و دیوار دلت شعله ور از آتش بود   روضه ها از بدن و میخ و گل و در داری

نگرانم ...پدرت را بکشد داغ حسین   نسل ساداتی و عمامه که بر سر داری

ای جوان می روی و مثل علی اکبر...نه...   خوش به حال پدرت بر تن خود سر داری

مطمئنم که به هنگام ظهور گل سرخ   تو برآنی که سرت را زلحد برداری